Tuta tiu muelita meleagraĵo...

(Originale skribita 13 septembro, 2017)

Kvazaŭ-pasteĉaj aĵoj

1 funto muelita kokaĵo, meleagraĵo, aŭ porkaĵo
1/4 taso hakita cepo, aŭ laŭ gusto
1-2 tigoj celerio, hakitaj, se havebla
1/4 tekulero ajla pulvoro, aŭ laŭ gusto
1 tekulero muelita cinamo, aŭ laŭ gusto
muelita nigra pipro laŭ gusto
salo se dezirita
1/2 taso rubusbera suko, koncentrita al malpeza siropo (vidu malsupra recepto)
pasto por 8-16 lunarkaj bulkoj

Kuiru viandon, cepon, celerion, kaj spicojn, tirnomovanta por unuigi kaj por disiri la viandon, ĝis preskaŭ kuiritaj. Aldonu sukon kaj finiĝu kuiron. Forigi da hejtilo.

Formu lunarkan bulkon paston en 4-8 kvadratoj; se vi laboras kun antaŭtranĉita triangulojs, eble ĝi estos pli facila meti ilin neebene por ke la maldikaj pintoj reliefiĝas, tiam fermu la juntojn kaj faldu la pintojn laŭlongemla flankoj. Dividu la viandan miksaĵon inter la kvadratoj kaj volvu la paston por formi pakaĵoj. Baku laŭ la instrukcioj por la bulkoj, ĝis hele brunaj kaj kuiritaj. Malvarmetiĝu bone en arako antaŭ fridiganta; ne kovru ĝis ili estas tute malvarmaj aŭ ili povas fariĝi tramalsekaj.

"Pasteĉoj" ke restas fermitaj konserviĝas pli bone ol tiuj ke fendas, do manĝu la fenditajn unue.

Koncentrita rubusbera suko
Kiam vi estas preta por eki, lavetu singarde rubusberojn (ili konserviĝos pli bone mallavitaj kaj ne tro proksime kovritaj). Verŝu ilin en kaserolon kaj ete frakasu ilin kun kaĉigilo aŭ via plej larĝa spatelo. Ĉi tiu donas al vi kvanton da brula-preventanta likvaĵo sen aldoni akvon ke nure devos boliĝi for denove. Kovru kaj boletiĝu supre meza-malalta hejtilo (preskaŭ 4 da 9 en mia forno), dispremanta kaj turnomovanta okaze dum... iom da tempo. Ĝis ĝi estas havinta sufiĉa kaj estas tute fluema. Duona horo aŭ ĉirkaŭ, post ĝi ekbobelas kaj vi (kredeble) makaltiĝas la hejtilon.

Rigu ĵelean sakon. Se vi estas simila al plejparto da la popolo, vi ne havas veran ĵelean sakon; estas plej facila drapirigi kelkaj da tavolojn de gazo en kribrilo. Certigi ke sufiĉa gazo pendas supre la flankoj ke povos unigi la angulojn kaj fari sako, kaj metu la kribrilon kaj la gazon supre alia kaserolo aŭ granda pelvo, kaj enverŝu la berojn kaj sukon. Post la unua 1-2 horoj, kolektu la gazajn angulojn kaj ligi ilin por formi sakon; pendigi la sakon supre la kaserolon/prlvon, eble da la butonon de ŝranko. Probable vi volos uzi maŝon de kordo, ĉar la gazo estos tre malpura. (Se vi havas amikojn aŭ parencojn ke ŝatas teruraĵon aŭ Goton, certigu montri al ili vian pendantan sakon kaj "sangajn" manojn.) Lasu ke la beroj sensekigas iom da tempo pli longe, kelkaj horoj al dum la nokto.

Tempo por ripozi. Purigu, metu la sukon en la glaciŝranko, kaj forĵetu aŭ kompoŝtu la berojn kaj gazon. Nun ĉu vi ĝojas ke vi ne havas ĵelean sakon por lavigi? Certigu ke vi havas sufiĉajn purajn enladigantajn bokalojn (mi rekomendas ĵeleajn bokalojn de 8 uncoj aŭ tiujn ĉarmajn bokaletojn de 4 uncoj) kaj neuzitajn kovrilojn se vi celas enladigi ĝin.

Kiam vi estas preta por daŭrigi (ne lasu ĝin pli ol kelkaj tagoj aŭ vi perdos impulson), remetu la sukon supre meza-malalta hetijlo kaj boletigu, nekovrita kaj turnomovanta okaze, ĝis ĝi reduktiĝas al ĉirkaŭ duono da la kvanto aŭ vi perdas paciencon. Se vi havas kandotermometron, celu por la malaltan finon de la siropa gamo, ĉirkaŭ 210-215 gradoj farenhejtaj (100 celsiaj). Dum vi ĝisatendas ĉi tiu, metu akgon en vian enladigantan kaldronon kaj serĉu kiu ajn ke vi metas en la fundon por protekti la bokalojn (mi uzas mantuketon ĉar mi perdis mian dratan aĵeton antaŭ jaroj. Ekvarmigu la kaldronon. Aranĝu la kovrilojn kaj (renversite) la bokalojn en malprofundan kaserolon de akvo, kaj ekboligu ilin por steriligi ilin. Etendu kuirejan mantukon en kiu meti la bokalojn dum vi plenigas ilin kaj, poste, dum ili malvarmiĝas (NE uzu bonan mantukon; uzu tiu en kiu vi estas sekviginta viajn lavigitajn kaj sentigitajn fragojn tute la somero). Serĉu vian bokellevilon aŭ prenilonkaj aliajn enladigilojn laŭ vi deziras. Ĉu ne ankoraŭ estas kuirita tiu suko al siropo?

Kiam la suko finfine estas siropo, plenigu la bokelojn, lasanta 1/4 colon aŭ iomete pli da spaco ĉe la supro. Fermu bokelojn kaj ŝargu la kaldronon, aldonanta pli akvon se estas necesa por kovri la bokalojn. Boligu 10 minutoj. Forigu bokalojn al la amntukon kaj aŭskultu por la pingoj dum purigas; eĉ kelkaj bokaloj povus fermiĝi dum vi forigas ilin da la kaldrono.

Plena informo pri enladigi (en la angla, .pdf).
.

La Rubusbera Kokaĵa Kalcono esploro
Mi volis eki mian novan blogon kun io krea kaj nekutima, do en la plej bona tradicio de "kiu bezonas uziĝi?" mi provas kuiri... ni nomigu ĝin Rubusbera Kokaĵa Kalcono. Nekutima, mi kredas ke mi atingis. Manĝebla...?

Tuto ekis kun la rubusberoj en la gazono de amikino. Ŝi estis manĝinta, frostiginta, kaj smuzi-inta tiom da la aĵoj kiom ŝi povis, kaj ankoraŭ ili estis veninta supre la barilo kiel cunomo; ĉu mi ŝatus pluki kelkajn? Ŝi petis?

Do, kun unu aro da ŝia gazono kaj alia da loka parko (ĉar nun mi estis en plena humoro de pluki beroj kaj, fine, ĝi estis senpaga manĝaĵo), mi ekis kun fari sukon. Ĉi tiu estas facila maniero de forigi tutajn tiujn semojn. Tiam, ĉar mi ankoraŭ havis rubusberan ĵeleon da la antaŭa jaro kaj la vico da enladigita vinsuko indikis ke mi ne trinkos ĝin kiel suko, mi decidis kuiri ĝin al speco de nedolĉigita siropo. La ideo estis fari rubusberan version de granata melaso, kvankam poste mi konsciis ke granata melaso estas dolĉigita.

Nun ke mi havis ĉi tiun rubusberan melason, kio fari kun ĝi? Memoranta la originalan inspiron (mi kredas ke ĝi estis recepto por kokaĵa fesenjan) kaj serĉanta en mia frostigilo, mi decidis kuiri kelkan muelitan kokaĵon kun ĝi. Per gustumi la sukon kaj flari spicojn, mi elektis iom da ajlon kaj cepon -- nure ĉar ĉi tiuj estas kiu mi metas en tutajn ne dolĉajn manĝaĵojn en mia kuirejo -- multan da cinamon, kaj iom da kubebojn ĉar mi ne estis uzinta ilin longe. Per esti honesta, mi kredas ke ili estis tro malnovaj por fari diferencon.

Ĝis nun, bona. Mi havis kelkan pican paston da la manĝaĵa banko ke mi degelis por ĉi tiu aventuro. Mi ne scias se ĝi supoziĝis esti por dika, kraketa krusto, se frostiganto mortigis la giston, aŭ se ĝi nure estis tro malnova, sed ĝi ne kreskis. Mi etendis ĝin tiel bone kiel mi povis (kun ĝi ŝiranta dum tuta da la laboro), mi metis la kokaĵon meze, kaj mi tiris la randojn supre por fori specon da kalcono de unu farĉo, tiam mi kuiris ĝin laŭ la pakaĵo, sed ĝi aspektis pli sekiĝita ol bakita. Tiam multa da la fundo algluiĝis al la bakplado. Mi provis kelkajn pecojn, ĉar tiu estis kio mi havis por mia ĉefmanĝo, kaj vere, ne estis malbona post oni akceptis ĝian aspekton. Pli esploroj montris ke lunarka bulko aŭ puff pastry pasto estas pli bonan elekton ke pica pasto, kaj ke orkoloraj sekinberoj aŭ hakitaj sekitaj figoj faris bonan aldono. La tekniko ankaŭ funkcias kun aliaj kombinoj de viando, suko/saŭco, kaj aldonoj.

Deserto estis murboj (shortcakes) da la manĝaĵa banko per la frostigilo (dankon por donaci ilin, Trader Joe's!) sub tre elementa fraga saŭco farita per maldelikate premanta kun forko la bonegajn loiajn fragojn da la Farmista Bazaro de Tumwater, kun ilia malavara Bazara Egalaĵo programo.

Receptaj mezuroj estas usonaj.

Ĉi tiu estas traduko de mia artikoleto en Food Bank Foodier.

Noto pri fontoj

Ĉi tiu jaro, alio skribos la blogon de la Farmista Bazaro de Tumwater, do mi estas ekinta alian blogon, Food Bank Foodie. Ĉi tiu blogo havos kopiojn de miaj artikoletoj pri manĝaĵojn de la Farmista Bazaro, kaj ankaŭ novajn artikoletojn pri pli specoj da manĝaĵo. Mi daŭrigas eldoni tradukojn ĉi tie, sed da Food Bank Foodie. Lablogo de la Farmista Bazaro nun estos nur pri lokaj interesoj (novaĵoj pri la Bazaro).