indiĝena de: Mediteranea regiono
sezono (en la regiono de la Pugeta Golfo): malfrua somero-aŭtuno
Fenkolo, Foeniculum vulgare, estas membro da la Apiacoj familio, parenca al petroselo, karotoj, aneto, kaj koriandro. Ĝi plej ofte estas kuniĝita kun itala kuirarto, kvankam ĝi ankaŭ bona nure tranĉita kaj kuirita kun frititaj terpomoj. La fajnaj folioj estas klasika spico por bakita fiŝaĵo. Ĝi estas koniĝinta tiom da tempo, ĝi aperas en Grekaj mitoj, kuniĝita kun Dionizo kaj donacanta ĝia nomo al la Batalo de Maratono. Ĝia gusto estas simila al anizo, la gusto de nigra glicirizo, kaj iufoje superbazaroj nomos ĝin por tiu nomo. La bulbo, tigoj, kaj semoj tutaj havas kulinarajn aplikojn.
Fenkolo enhavas unikan miksaĵon de fitonutraĵoj ke funkcias kiel antioksidantoj kaj kontraŭinflamoj. Unu da ĉi tiuj, anetolo, ŝajnas preventi kanceron, kaj la vaporiĝema oleo kie ĝi koncentriĝas estas montriĝinta protekti la hepaton kontraŭ toksaj kemiaĵoj. Fenkolo ankaŭ estas bona fonto de vitamino C, fibro, foliato, kalio, molibdeno, mangano, kupro, fosforo, kalcio, pantotena acido, magnezio, fero, kaj njacino. Tradicia medicino uzas fenkolon por dispepsio, serpentaj mordoj, manĝaĝvenenumo, kaj gorĝdoloro. Ĝi havas antimikrobajn ecojn, apogas la supports the imunan sistemon, kaj fenkola eltiraĵo povas uziĝi ekstere kiel malseketigulo.
Legu pli:
etikeda nutrada informo pri nekuiritaj fenkolaj bulboj
World's Healthiest Foods
mercola.com
Ĉi tiu estas traduko de mia artikoleto en la blogo de la Farmista Bazaro de Tumwater.
Angla versio ankaŭ havebla en Food Bank Foodie
